دسته بندي عنصر
عتاصر كم مصرف ( ميكرو المنتها )
ويژگي ها عنصر
آهن يكي عنصرها واجب براي پرورش همگي گياهان است . در صورت نبود آن كلروفيل به اندازه كافي در سلول هاي برگ ساخت نميشود . زردي برگ ناشي از آهن , صورت خاصي از فقدان آهن در گياه است كه بخش وسيعي از ميهن مارا فرا گرفته است . آب پاشي بيشتراز حد , مصرف بي روش و نا متعادل كودهاي شيميايي , نبود مواد آلي و فشرده شدن خاك و متعددي بي كربنات در محلول خاك از جمله كارداران موءثر در كاهش جذب آهن بوسيله
گياه ميباشد . در صورت فقدان آهن , كلروفيل به ميزان كافي در سلول هاي برگ ايجاد نشده , ابتدا مسافت در بين رگبرگ ها زرد رنگ شده و با شدت يافتن نبود , همگي تراز برگ رنگ زرد مي شود . بدليل آنكه آهن در گياه متحرك نمي‌باشد اين علامتها ابتدا در برگ هاي برنا و بخش هاي فوقاني گياه ظواهر شده و با ترقي نبود همگي گياه را در بر مي‌گيرد . حد بحراني آهن در خاك 7 تا 10 ppm و در برگ پسته 100 ppm ميباشد . نبود آهن در خاك غالبا به جهت نا محلول بودن آن ميباشد . در خاك هاي اسيدي و نسبتا اسيدي , آهن به طور كامل محلول است , البته در خاك هاي خنثي يا اين كه قليايي مانند بخش اعظم بخش ها پسته كاري كشور ايران , آهن به قدري نا محلول است كه گياه به ميزان كافي نمي تواند آن را جذب كند .
آرم هاي نبود عنصر
ابتدا برگ زردرنگ شده و رگبرگ هاي داراي اهميت سبز باقي ميمانند , اگر‌چه اين زردي در نبود هاي نا چيز قابل رويت نيست ولي رنگ كلي گلشن زرد رنگ مي شود .
يكي ديگر از نشانه ها فقدان , پيدايش نقاط سوخته ( نكروزه ) در مرحله برگ است . به طور معمول متاع شاخ هاي دارنده فقدان به طور كامل رويش نكرده يا اين كه پوك مي شود . تعداد دانه در خوشه در اين حالت بسيار كم و گاهي به 2 تا 3 عدد مي رسد. كمبود آهن باعث مي شود برگ ها به شكل تيغ ماهي در آيند.
دسته بندي عنصر
عتاصر كم مصرف ( ميكرو المنتها )
ويژگي ها عنصر
آهن يكي عنصرها واجب براي پرورش همگي گياهان است . در صورت نبود آن كلروفيل به اندازه كافي در سلول هاي برگ ساخت نميشود . زردي برگ ناشي از آهن , صورت خاصي از فقدان آهن در گياه است كه بخش وسيعي از ميهن مارا فرا گرفته است . آب پاشي بيشتراز حد , مصرف بي روش و نا متعادل كودهاي شيميايي , نبود مواد آلي و فشرده شدن خاك و متعددي بي كربنات در محلول خاك از جمله كارداران موءثر در كاهش جذب آهن بوسيله
گياه ميباشد . در صورت فقدان آهن , كلروفيل به ميزان كافي در سلول هاي برگ ايجاد نشده , ابتدا مسافت در بين رگبرگ ها زرد رنگ شده و با شدت يافتن نبود , همگي تراز برگ رنگ زرد مي شود . بدليل آنكه آهن در گياه متحرك نمي‌باشد اين علامتها ابتدا در برگ هاي برنا و بخش هاي فوقاني گياه ظواهر شده و با ترقي نبود همگي گياه را در بر مي‌گيرد . حد بحراني آهن در خاك 7 تا 10 ppm و در برگ پسته 100 ppm ميباشد . نبود آهن در خاك غالبا به جهت نا محلول بودن آن ميباشد . در خاك هاي اسيدي و نسبتا اسيدي , آهن به طور كامل محلول است , البته در خاك هاي خنثي يا اين كه قليايي مانند بخش اعظم بخش ها پسته كاري كشور ايران , آهن به قدري نا محلول است كه گياه به ميزان كافي نمي تواند آن را جذب كند .
آرم هاي نبود عنصر
ابتدا برگ زردرنگ شده و رگبرگ هاي داراي اهميت سبز باقي ميمانند , اگر‌چه اين زردي در نبود هاي نا چيز قابل رويت نيست ولي رنگ كلي گلشن زرد رنگ مي شود .
يكي ديگر از نشانه ها فقدان , پيدايش نقاط سوخته ( نكروزه ) در مرحله برگ است . به طور معمول متاع شاخ هاي دارنده فقدان به طور كامل رويش نكرده يا اين كه پوك مي شود . تعداد دانه در خوشه در اين حالت بسيار كم و گاهي به 2 تا 3 عدد مي رسد. كمبود آهن باعث مي شود برگ ها به شكل تيغ ماهي در آيند.
دستگاه «چاهك معكوس»